در گذشته به دلیل ارزانی سوخت، هوای اضافی نقشی کلیدی در ایجاد یکنواختی حرارتی کوره از طریق ۱) کاهش دمای اختلاط، ۲) جلوگیری از طبقه‌ای شدن حرارت در کوره (مشکل نیروی بویانسی یا شناوری نامناسب؛ و تشکیل سایه‌های حرارتی)، و ۳) بهبود انتقال حرارت جابجایی (کنوکسیون) ایفا می‌نموده است. با استفاده از مشعل‌های سرعت بالا و در نتیجه‌ی چرخش سریع و آشفتگی (توربولانس) سیال در داخل کوره، این مهم به تنهایی و بدون هوای اضافی (که عامل اتلاف انرژی است) تامین می‌شود. اگرچه این مشعل‌ها قابلیت بکارگیری با هوای اضافی بسیار پایین را دارند، اما باتوجه به پایداری بالای شعله، درصورت نیاز فرآیندی، امکان استفاده از هوای اضافی بسیار زیاد را نیز خواهند داشت.

در مشعل‌های سرعت بالا، سرعت خروجی محصولات احتراق از دهانه مشعل به ۷۰ تا ۲۳۰ متر برثانیه می‌رسد و به دلیل فراخوانی مجدد محصولات احتراق به داخل شعله میزان NOx پایینتری نسبت به مشعل‌های همرده دارند. سرعت سیال در افزایش سهم انتقال حرارت جابجایی و جلوگیری از ایستایی محصولات احتراق و در نتیجه یکنواختی حرارتی هرچه بیشتر کوره‌های صنعتی بسیار موثر است.

این مشعل‌ها در واقع مشعل‌های سرعت بالای با ظرفیت حرارتی بالاتر از دو میلیون کبلوکالری در ساعت هستند. این مشعل‌ها قابلیت ساخت با سری فلزی و سیلیکون کرباید (مدل XHG) را دارد. فناوری بکارگیری Silicon Carbide بعنوان سرمشعل در واقع استفاده از سرامیکی با مقاومت حرارتی (نزدیک به ۱۶۰۰ درجه سانتیگراد)  و هدایت حرارتی بالا و قدرت شک‌پذیری بسیار مناسب است.